Αγάπα τον εαυτό σου! Είναι η πιο συνηθισμένη συμβουλή που ακούγεται στα άρθρα αυτοβοήθειας. Υπάρχει, βέβαια, πολύ καλός λόγος γι αυτό. Είναι ο βασικός δομικός λίθος για μια ευτυχισμένη ζωή. Για μια ζωή γεμάτη νόημα. Τι σημαίνει όμως στην πράξη; Πώς ακριβώς συμπεριφέρεται κάποιος ο οποίος αγαπάει τον εαυτό του; Τι μπορείς να κάνεις για να εισπράξεις κι εσύ τα τεράστια οφέλη;
Να τιμάς το συναίσθημά σου
Όταν νιώθεις κάτι, το νιώθεις για κάποιο λόγο. Οι συνθήκες που βιώνεις εκείνη τη στιγμή ακουμπάνε κάτι βαθύτερο μέσα σου και έτσι συναίσθημα παράγεται εκτός του ελέγχου σου. Συχνά δε θα γνωρίζεις το λόγο για τον οποίο σου βγαίνει η συγκεκριμένη διάθεση, όμως δεν έχει σημασία. Το να αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει ότι θα τιμήσεις το συναίσθημά σου και θα το εμπιστευθείς. Δε θα το λογοκρίνεις. Δε θα πεις: «Τώρα δεν είναι λογικό να είμαι θυμωμένος. Θα έπρεπε να είμαι πολύ ευχαριστημένος με την κατάσταση που ζω». Δε θα πεις: «Δεν πρέπει να νιώθω έτσι. Τι αχάριστος που είμαι». Όσο και αν το μυαλό σου (ο συνειδητός σου νους) σου λέει ότι θα έπρεπε να νιώθεις κάτι άλλο, αν αγαπάς τον εαυτό σου θα πεις: «Τώρα εγώ έτσι νιώθω. Για κάποιο λόγο συμβαίνει αυτό και θα το εκφράσω για να με μάθω. Για να είμαι αληθινός με μένα».
Δεν υπάρχει «σωστό» και «λάθος» συναίσθημα. Δεν υπάρχει δικαιολογημένο ή αδικαιολόγητο συναίσθημα. Υπάρχει μόνο συναίσθημα. Αν το λογοκρίνεις και το καταπνίγεις ποτέ δε θα σε μάθεις. Αν σε αγαπάς, θα το εκφράσεις και θα δεις που θα σε πάει. Γιατί αν δε πας εκεί που είναι να σε οδηγήσει θα παραμένεις πάντα κολλημένος εδώ που είσαι. Θα βάλεις το πως νιώθεις πάνω από το πως νομίζεις ότι θα αντιδράσουν οι άλλοι. Θα βάλεις το πως νιώθεις πάνω από το τι νομίζεις ότι είναι «σωστό». Θα τιμήσεις το συναίσθημά σου και αν το επεξεργαστείς μετά, σαν ανταμοιβή θα εισπράξεις την εξέλιξή σου.
Να σέβεσαι τα όριά σου
Αν νομίζεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι, μην το κάνεις. Αν νομίζεις ότι είσαι κουρασμένος για να πας κάπου, μην πας. Αν πιστεύεις ότι κάτι είναι δύσκολο για σένα, μην το επιχειρήσεις. Ακόμα και αν οι υπόλοιποι γύρω σου σε πιέζουν. Ακόμα και αν έχεις μάθει πως «πρέπει» να το δοκιμάσεις. Άκου το σώμα σου, όπως συμβουλεύουν και οι δάσκαλοι της γιόγκα. Μέχρι εκεί που σε πάει. Άκου το πρώτο σου ένστικτο και ακολούθησέ το.
Να σε επιβραβεύεις
Έκανες κάτι καλό; Να σου πεις μπράβο. Να σου πάρεις ένα δωράκι. Από κάτι μικρό και ασήμαντο όπως ένας καλός καφές έως κάτι ακριβότερο. Όπως και με τα σκυλιά του Παβλόφ, αν συνδέσουμε την ανταμοιβή με την πράξη την οποία θέλουμε να επαναλάβουμε, την πράξη η οποία μας κάνει και νιώθουμε όμορφα, θα είναι πιο πιθανό να την υιοθετήσουμε σαν συμπεριφορά. Χρειάζεται να καταφέρουμε να διαγράψουμε τη νοοτροπία πως δεν είναι «σωστό» να λέμε μπράβο σε μας. Τη νοοτροπία που λέει πως είναι εγωιστικό, πως την έχουμε ψωνίσει ... Τη νοοτροπία που μας κάνει να νιώθουμε ενοχές όταν πάμε να πούμε κάτι καλό για μας. Όταν σε επιβραβεύεις για τις επιτυχίες σου, στέλνεις το μήνυμα στο υποσυνείδητό σου πως αξίζεις και σε προσέχεις.
Αν τώρα σε δυσκολεύουν όλα αυτά και σου φαίνονται βουνό δεν πειράζει. Ίσως έχεις συνηθίσει διαφορετικά τόσα χρόνια. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος από τη μια μέρα στην άλλη. Μη σε κατηγορείς γι αυτό, μόνο να σε καταλαβαίνεις. Αν δυσκολεύεσαι να σε φροντίσεις σημαίνει ότι έχεις περάσει δύσκολα. Σημαίνει ότι δε σε έχουν φροντίσει κι εσένα. Σημαίνει ότι έχεις ταλαιπωρηθεί πολύ. Με τι εφόδια να σε περιποιηθείς, λοιπόν; Πάρε το χρόνο σου και άκου τη δυσκολία σου να δεις που θα σε πάει. Έχεις ήδη αρχίσει να σε αγαπάς!
Από : Δημήτρης Φλαμούρης
ΣΧΟΛΙΑ PATHFINDER :
Γιάννης Τζίτζικας:Δευτέρα, 3 Απριλίου 2017 9:49 μμ
Γεια σου Ολυμπία. Ναι ο σεβασμός πρέπει να ξεκινά από το σεβασμό του εαυτού μας, όμως και αυτό σε εξισορρόπηση με το σεβασμό των άλλων.
Glowworm ( Ολυμπία ):Δευτέρα, 3 Απριλίου 2017 10:16 μμ
Καλησπερα φιλε Γιαννη ....εδω σ αυτο το αρθρο - αναλυση που ακουμπα ελαφρως την ψυχολογια του ανθρωπου χωρις να εμβαθυνει και πολυ ,μας λεει πανω κατω πως η αρνηση των συναισθηματων μας δειχνει ελλειψη αυτοσεβασμου και αυτο συμβαινει γιατι πολλες φορες προκειμενου να γινουμε αρεστοι και να κερδισουμε τον σεβασμο των αλλων κανουμε υποχωρησεις πνιγοντας τα συναισθηματα μας,,,αυτο εχει σαν συνεπεια να υπαρχουν εσωτερικες συγκρουσεις ....το πιο σωστο ειναι να αναγνωριζουμε τα συναισθηματα μας ,την πηγη τους ,δηλαδη τι και ποιος τα προκαλεσε να τα αποδεχομαστε και ετσι να γνωριζουμε τον εαυτο μας και τις αντιδρασεις του ...αυτο μας ωθει να προχωρησουμε και να επαναπροσδιορισουμε τη σταση μας απεναντι στη ζωη και στους ανθρωπους ... υπαρχουν κλισε συμπεριφορων που οριζονται κατα γενικη ομολογια ...ομως ολοι δεν εχουμε γαλουχηθει με τον ιδιο τροπο και οταν ερχομαστε αντιμετωποι με διαφορετικες συμπεριφορες αντιδρουμε ο καθενας διαφορετικα και αναλογα με τον χαρακτηρα του και την ενταση των γεγονοτων... τι να τον κανω τον σεβασμο των αλλων ομως αν δεν εχω πρωτα ψηλα τον εαυτο μου επιτρεποντας του να εκφραζεται ? ή τι να τον κανει τον σεβασμο καποιος ο οποιος "συρθηκε" συμβιβασμενος για να φτασει καπου ? ή τι να την κανει την αποδοχη μερικων αν καποιοι αλλοι κρινουν πως εχει χασει την ψυχη του ?
Γιάννης Τζίτζικας:Δευτέρα, 3 Απριλίου 2017 10:54 μμ
Σύμφωνοι, το μόνο που πρόσθεσα είναι ότι σε όλα υπάρχουν όρια. Ο σεβασμός στον εαυτό μας δεν πρέπει να λειτουργεί ως άλλοθι για την παραβίαση (μη σεβασμό) των δικαιωμάτων των άλλων. Διαφορετικά, έχουμε απλά μια ζούγκλα.
Όπως και οι Αρχαίοι Έλληνες από τη μία πλευρά (αυτήν που ανέδειξες) έλεγαν «Σεαυτόν αιδού», αλλά από την άλλη «Γλώσσαν ίσχε», «Γλώττης άρχε», κλπ.
Glowworm ( Ολυμπία ):Δευτέρα, 3 Απριλίου 2017 11:05 μμ
Φανταζομαι ,οτι το αρθρο ,αναφερεται σε καταστασεις οπου εχει παραβιαστει ο σεβασμος απεναντι στο προσωπο μας και μας αναγκαζει να εναντιωθουμε ...αυτο μας προκαλει 2 δεινά : το ενα ειναι αυτο καθεαυτο το γεγονος που μας προκαλεσε ψυχικο πονο και το συναισθημα που παραμενει ανεκφραστο με αποτελεσμα να μας πνιγει ....ή ακομα και οταν εκφραστει η ενοχικη κατασταση που μπορει να μας προκαλεσει εξαιτιας των κοινωνικων απαγορευσεων της ελευθερης εκφρασης μη τυχον και μας περασουν για αξεστους ή κατι τετοιο (δεν ξερω πως να το πω ) ....και θυμαμαι που τοχω γραψει και σε αλλη εγγραφη μου αυτο που ειχε πει χαρακτηριστικα ο Χατζηδακις :" Ε π ι θ υ μ ώ να μπορώ να στέλνω «εις τον διάβολον» - πού λένε - κάθε εργασία που δεν με σέβεται. Το ίδιο και τους ανθρώπους .Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα,τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την πάσα λογής χυδαιότητα καθώς και κάθε ηλίθιο του καιρού μου."
OΛΥΜΠΙΑ ΒΡΑΚΑ:Τετάρτη, 5 Απριλίου 2017 7:34 μμ
Eπανερχομαι για να σταθω σε ενα σημειο πανω σ αυτο που ανεφερα οτι ειπε ο Χατζηδακις : ξεκινα με τη λεξη ΕΠΙΘΥΜΩ ....και συνεχιζει χρησιμοποιωντας το ΝΑ ΜΠΟΡΩ το οποιο δειχνει απλα μια επιθυμια κατω απο το βαρος ειδικων περιστασεων ...οστοσω αφηνει υπονοια οτι στην τελικη υπερισχυει η αιδως και συγκρατει την εκφραση του θυμικου του κατι το οποιο συναδει και με αυτα που ανεφερες φιλε Γιαννη Τζιτζικα .... ποσοι και ποσοι εχουμε βρεθει σε περιστασεις οπου σε πιανουν οι αλλοι απο το λαιμο επιθυμωντας την εξόντωση σου ,οπου ο μονος νομος που αναγνωριζουν μερικοι ειναι ο νομος της ζουγκλας και ετσι εχουν μαθει να συμπεριφερονται και τοτε οχι μονο εξοργιζεσαι οταν σε πνιγει το δικιο αλλα θελεις να μπεις κιεσυ στην αρενα να χτυπηθεις με το αδικο ....και τελικα αφηνει μια ανασα με την λεξη ΠΕΡΙΦΡΟΝΩ ....που σημαινει οτι εγκαταλειπει καθε επιθετικη αντιδραση και απορριπτει ολες τις ως ανω συμπεριφορες ,...και καπως ετσι τακτοποιει την ολη ιστορια .